Survivalplan, deel 1

Vanaf februari had ik het ontzettend druk door de pre-master: ik werd overspoeld door huiswerk en had mezelf voor een paar maanden aan het bureau geketend... Kortom, no life.

Deze drukte zorgde er helaas wel voor dat ik mijn blog niet meer had geüpdatet, maar die drukte was tegelijkertijd wel een aanleiding geweest voor een nieuw thema: soms verwaarloosde ik niet alleen mijn bloedsuikers, maar ook het hele management rondom diabetes.

Zoete verslaving

Ik moet iets bekennen. Tot op de dag van vandaag was ik verslaafd aan... snoep! Nee, niet die van Candy Crush, maar de eetbare snoepjes. Oké, verslaving klinkt misschien wat overdreven, maar er ging nog geen één theesessie voorbij, zonder tenminste één snoepje. En omdat januari zo'n typische goede-voornemens-maand is, werd het tijd om afscheid te nemen van mijn zoete verslaving. 

Reizen doe je zo! Deel II

Naar aanleiding van mijn vorige blogpost over de reiservaringen van Jeroen; hierbij nog een toevoeging over zijn verblijf in Bratislava (Slowakije). Voor hem was het een bijzondere buitenlandse ervaring waarin diabetes de hoofdrol had gespeeld.

Geen vrees voor hypo-angst!

Augustus 2011,  20.45. Ik zat gezellig met mijn ouders tv te kijken. Opeens kreeg ik last van hartkloppingen; voor mij meestal één van de eerste signalen van een hypo. Suiker gecheckt, maar niets aan de hand: 12.6... Toch vertrouwde ik het niet helemaal en besloot nog een kommetje cornflakes te eten. Misschien was het wel tijd voor een tussendoortje?

Al etend, om 20.50, begonnen mijn handen te trillen. Alweer suiker gemeten en ik zat opeens op 6.4. ?!. Hypo verschijnselen begonnen toe te nemen en ik nam wat suiker. Om 21.00 een nieuwe suikercheck:  3,5! En terwijl ik een kilo suiker naar binnen werkte, begon het opeens flink te duizelen. Intussen raakten mijn ouders licht in paniek. Ik was niet meer helemaal helder, maar ik hoorde ze nog net naar elkaar roepen: bel ambulance!!! En ja, 'bijkomen' mocht ik in het ziekenhuis. En BAM! Mijn hypo-angst was geboren.

Recept 2: Volkoren spaghetti met tonijn en courgette

Van de week kreeg ik van mijn ouders een handig kookboek, Lekker koken voor diabetici. De nieuwe uitdaging is om stap voor stap gerechten uit dat boek te bereiden. Maar, voordat ik er mee aan de slag ga, hierbij nog een gerecht uit mijn eigen kookboekje.

Om in de Italiaans flow te blijven, koos ik voor een gerecht van volkoren spaghetti met courgette en tonijn. Heel simpel, maar het smaakt geweldig!

Reizen doe je zo!

Wie denk er niet weleens over spontane reisjes of geplande (grote) avonturen? Ik zou met alle plezier over mijn ervaringen in het buitenland willen schrijven, maar helaas, die heb ik niet.

Ooit heb ik mijzelf wijsgemaakt dat ik écht niet zelfstandig naar het buitenland kan; ik vond het te gevaarlijk in verband met mijn diabetes. Waar haal ik mijn spullen? En wat nou als ik hartstikke ziek word van een lichtelijk bedorven schotel? Gelukkig is het een dapper iemand wél gelukt; lees hier het verhaal van Jeroen (27 jaar diab. type 1) en zijn verblijf in Hongarije, Slowakije en Oost-Duitsland.

Recept 1: Geïmproviseerde Carpaccio

Zoals aangekondigd in mijn vorige post, hierbij het recept van mijn geïmproviseerde zalmcarpaccio. Voordat ik aan de improvisatie begon, kwam ik al googlend achter dat dit Italiaanse gerecht naar de Venetiaanse schilder Vittore Carpaccio was vernoemd. Dit bracht mij onder andere op het idee om het originele recept uit het blad  een beetje aan te passen. Een andere reden was gebrek aan sommige ingrediënten, maar het resultaat was alsnog yummie!